Ik sprak af met mijn broer, die filosofie studeerde en die van een goede Christen, bijna atheïst werd. Als hij niet atheïst was, dan steunde hij de ideeën van de protestanten en de Neo protestanten. Ik vertelde mijn broer over Vader Arsenie, maar hij moest lachen. En toen provoceerde ik hem en ik zei: “Als jij zeker weet dat jouw filosofie goed is voor iets, kom dan en kijk.” Ik zei het op zo een manier dat hij niet overwonnen was, maar aangewakkerd was om uit te vinden wat daar kon zijn. Dit gebeurde in 1993.
En hij kwam, maar met zijn discipel, een soort vriend, maar die tegelijkertijd hem alleen maar volgde. Het was 8 mei 1993, een geweldige tijd, een onuitsprekelijke mooiheid over die plek. Bij het graf van Vader kwamen meerdere priesters: Vader Nicolae Streza, Vader Daniil – De Bishop van tegenwoordig, Vader professor Ilie Moldovan, Vader Petru Vamvulescu en andere vaders.
Lieve mensen, wat een woorden van vuur waren het toen! Woorden van vuur! En de deksel legde Vader Petru neer, die een gebed van woorden hield, waarin hij aan Vader vroeg of hij uit het graf kon komen om het verdriet te zien, de zwakheden en alle ontberingen. En mijn broer en zijn vriend wilden niet dichterbij komen. Je moet je niet voorstellen hoeveel mensen toen waren vergeleken met nu. Er waren vijf bussen, als ze er waren. Mensen waren daar verzameld, rondom het graf, en hun waren ergens op het randje, naast het bos. Ze bevonden zich op een afstand, maar de prediken waren overal goed te horen.
Toen het afgelopen was, werd het offerspijs gedeeld, ik herinnerde aan die twee en ik liep naar ze toe. Ik vond ze aan hoe ik ze ook achtergelaten had, staand op het gras en niks aan het doen, versteend en voor zich uit starend. Ik vroeg aan ze wat ze aan het doen waren, maar ze zeiden niks. Ik vroeg wat er aan de hand was met ze, of er iets gebeurd was en wat ze ervan vonden. Toen lukte het een van hun om iets te zeggen: “ik heb nog nooit zulke woorden gehoord.” En dit was het moment van hun bekering, niet alleen tot wie Vader Arsenie was, maar bekering tot het Christelijk geloof. En toen kwamen de wonderen, het grootste wonder is dat ze allebei nu priesters zijn, dienende voor Christus. En door Vader Arsenie zijn al deze dingen gebeurd.
Dit is het getuigenis over mijn broer. (Honderdjarig bestaan van Vader Arsenie Boca – Klooster Morisena)
