Brief aan Vader Arsenie Boca
Van Nichifor Crainic
Geliefde Vader Arsenie,
Er was een tijd dat ik u kende als schilder van zielen naar het model van Jezus Christus. Het waren de verheffende dagen uit het verleden, toen het gehele land van Avram Iancu op bedevaart trok. De sneeuw reikte tot aan de borst, maar het volk ging zingend naar het klooster Sambata de Sus, dat gesticht werd door Constantin Brancoveanu, de koning-martelaar. Is het Gods wens dat deze spirituele draaikolk verdwijnt in de nevel van de tijd, zonder één spoor achter te laten?
Met bewondering zag ik hoe u, eerwaarde, de strijd nooit hebt opgegeven. Nu u niet langer de schilder van zielen kunt zijn, bent u de schilder van kerken geworden. In de iconen laat u de gezichten van de vrome heiligen de perfectie van Gods Zoon weerspiegelen. Het moet voor u een grote troost zijn het gelaat van hen, die thans de volmaakte rust hebben bereikt, met een zacht penseel te kunnen koesteren als een voorbeeld op de heilige muren, nu u zelf geen leerlingen meer tot volmaaktheid kunt begeleiden.
Het kerkje van Draganescu kent het immense geluk op haar muren de warme preken te voelen, die door duizenden gelovigen werden beluisterd in het klooster Sambata de Sus. Elke homilie wordt er verklankt en verbeeld in een fresco. Dit voorjaar is er niets somber meer, want het licht zet de kerk in bloei, bloemen reiken hemelwaarts langs de gewelven van de kerk. Het is een symfonie van tinten en tonen voor de wereld, net als de Geest en het gelaat van de Heiland, Die tot ons afdaalde om het Hemelse Licht te openbaren. Uw werk laat ons iets van deze ervaring proeven. In een nieuwe stijl, zoals u ook de Traditie van de Kerkvaders met nieuwe, verfrissende visie benadert.
Het kerkje vertelt het verhaal van de Verlosser en van allen, die in en door Hem getransfigureerd zijn in heldere, breekbare en paradijselijke kleuren en suggereert hiermee de zachte tederheid van de Bovenaardse Heerlijkheid, die alles overtreft. Het kerkje van Draganescu baadt in een hemels licht, waarin de Moeder Gods een centrale plaats bekleedt. Kleurrijk is haar icoon boven de iconostase en het altaar, waarbij zij, met haar Zoon in haar armen, als Middelares voor de wereld genade aanreikt. Als een levensecht visioen, dat troost en bemoedigt, straalt zij boven de priesters: zij is waarlijk de Moeder van God.
Informatie (met dank aan Moeder Zamfira Constantinescu)
Deze brief werd door Nichifor Crainic geschreven aan Vader Arsenie Boca, zijn geestelijke vader, na een urenlang gesprek in het kerkje van Draganescu, een dorpje in de buurt van Boekarest, tijdens het najaar van 1973. Vader Arsenie bracht er zijn dagen in ballingschap door met het schilderen van fresco’s op de muren van het kleine kerkje. De brief werd niet afgemaakt, omdat het werk van Vader Arsenie ook nog niet werd beëindigd. Nichifor Crainic overleed in 1972 op 83-jarige leeftijd. Vader Arsenie beëindigde zijn werk in de kerk in 1988.
