“Wanneer u wat aan het doen bent, doe het dan met liefde, want als u van God houdt, doet u wat u doet voor Hem!”
Ik was ongeveer 18 jaar toen ik de Vader opzocht, waarover het nieuws rondging, bij het Klooster Sâmbata de Sus, uit Făgaraș . Hij stond in het midden van een beweging van een grote, geestelijke wedergeboorte. Van zondag tot zondag verzamelden stroom van mensen vanuit alle bergen rondom Sâmbata, om Vader Arsenie te zien en naar hem te luisteren. Hij had een woord als vuur en een enorme macht over de mensen. Ik was nieuwsgierig om te zien wat voor soort mens van God het was, om wie zoveel mensen over praatten. Ik zat rustig in de meute van mensen totdat de preek voorbij was. Toen, kwam de Vader onder de mensen, hij bekeek ze kort en hij vertelde ze wat ze nodig hadden en wat ze moesten doen. Op een gegeven moment, zag ik dat hij mijn richting op keek en hij zei mij: “Kind, ga het leger dienst in en zoek me daarna op. Alleen dan zullen we praten over het kloosterleven”. Ik stond stijf. Ik was daar niet gekomen met de gedachte om een monnik te worden, ik kwam alleen om hem te zien, maar nadat ik hem gezien had, schoot het me snel te binnen dat ik wel het klooster in zou willen, bij hem.
Hij was niet robuust, maar dun en lang. Alhoewel hij best fragiel eruit zag, leek het alsof hij extreem sterk was. Hij had een hele ferme, trotse houding, waar hij ook kwam, indruk maakte zonder er enkele moeite voor te doen. Zijn kracht kwam vooral uit zijn ogen. Wanneer hij je aankeek, verlamde je. Hij had een autoriteit die vanuit zijn binnen kwam door zijn zicht, als een kracht die ervoor zorgde dat je wel moest gehoorzamen. Het was niet nodig dat hij een bepaald gebaar moest maken, want hij vertelde met zijn ogen wat je moest doen. Hij zorgde ervoor dat je ging huilen of juist genoot, volgens je ziel, makkelijk of moeilijk van zonden. Hoe streng hij was op het eerste gezicht, hoe aardig hij was nadat je hem ontmoet had. In het begin, leek het de zweep van God. Streng in het gedrag, streng met zichzelf, streng met de zonden. Maar als je zijn advies volgde en berouwde, dan zag je pas hoe goed hij was. Hij had er veel plezier aan om ons, de jongere monniken, verschillende dingen te leren, van literatuur en schilderen tot aan het werk in de stal. Het kwam vaak voor dat hij grapjes maakte en met ons mee lachte en hij zachtaardig was. Hij was alleen hard tegenover het zonden. Hij werkte met ons en hij vroeg niemand om meer te doen dan dat die persoon aankon. Want het klooster was toentertijd een ruïne. 200 Jaar lang was het een ruïne. We hebben veel gewerkt om het te herbouwen. Hij riep je niet om te werken, hij begon als eerste te werken en wij volgden hem. Er waren veel studenten. Af en toe spelde hij in de sneeuw met ons. Hij zei dat het goed was als we ons gedroegen naar onze leeftijd, want wij hadden nog tijd om serieus te worden en het spelen te vergeten.
Vader Arsenie wanneer hij diende
Het is moeilijk om uit te leggen hoe de Vader was toen hij de Heilige Liturgie diende. Ik heb hem gezien bij Sâmbata… Hij was net zoals stroom, maar ook als een zon die over ons heen trok. Hij beschikte over een bepaalde kracht, die ons allemaal ‘vasthielden, omarmende’. Waar hij ook kwam, je verloor contact met die van de wereld. Zoals Vader, heb ik veel gewandeld over deze wereld en heb ik niet gezien. En bestaat ook niet. Hij was groot ook als priester, maar ook als apostel, en zijn creatie was geïnspireerd door de Heilige Geest. Vader vertelde ons, maar: “Kijk niet meer zo naar mij!”. Bij de herdenkingsdienst van Vader, verzamelden vele mensen zich, omdat Vader ons niet heeft verlaten en nog met ons is.
Vader Arsenie Boca hield van de familie
Vader Arsenie Boca daalde zich tot de mens, vooral tot de familie, omdat familie voorop stond… God heeft eerst de familie geschapen en heeft ons geleerd dat het een zonde is als we niet luisteren naar onze ouders en dat het een zonde is tegenover de Heilige Geest. Zijn moeders die leerden hun dochters “om hun leven te leiden, omdat ze nog jong zijn”. Vader vertelde de jonge meiden om een schoon leven te bewaren en de moeders vertelden hun wat anders. Vader Arsenie hechte waarde aan de waardigheid van de ouders, want hij kende ieders’ zonden. Je leven schoon houden is een heilige gebod, die niet gegeven is door de mens, maar door God…
In de biecht zetel
Zolang ik zijn spirituele zoon was, toen ik opbiechtte bij hem, zocht Vader veel om ons te brengen naar de heiligheid, om te vechten met de zonde. Zo leerde hij ons, dat door de zonde we ons uitkleden van de genade die ons gegeven was door God bij de Doop. Hij legde veel nadruk op de heiligheid: “Laat de zonde achter en keer jullie tot God, zodat jullie niet ziek raken of zullen lijden”, zei Vader ons. Hij zei ook: “Waar geen zonde is, verslaan jullie alles wat in jullie weg staat; waar wel zonde is, zal alles moeilijk gaan. Wanneer u wat aan het doen bent, doe het dan met liefde, want als u van God houdt, doet u wat u doet voor Hem!”. Wanneer ik bekende bij hem, was er iets waardoor ik niet meer voelde. Ik verliet de grond. Vader was de beste biechtvader van het Roemeense monachisme.
Zorg voor het Roemeense volk
Vader Arsenie Boca keerde terug van de Heilige Berg voor de Romeinen en voor ons volk. Hij voelde aan dat het belangrijker was om ons de geschriften van de Heilige Vaders te brengen en om een voorbeeld te brengen voor ons kloosterleven. Hij was gekoppeld aan alles wat er met ons gebeurde en is nog steeds. Ik denk dat ook met de gebeden van hem God heeft ons beschermt van een grote aardbeving. Hij zei vaak tegen ons: “Jullie hoeven mij alleen te roepen en ik help jullie!”.
Hoe de leiders ons volk vernietigen
Geen enkele Roemeense geestelijke hield en praatte zoveel over de heiligheid. Vader in het algemeen praatte niet zoveel, maar over de heiligheid prediceerde hij met zijn leven. Hij begon met de familie, met de kinderen tot aan de ouderen, daarna naar de monniken en vroeg om heiligheid voor de hele samenleving. “Als je onder de grotere leiders bent, tussen de leiders van het land, en je een beetje afgeweken bent van de weg naar heiligheid, zodat je het weet, je hebt een heel volk vernietigd.”
Vader wilde geen toevoegingen
En nu rennen de mensen achter de wonderen van Vader aan. Het mens zou willen de wonderen zien zoals water die uit de kraan komt. En zo ontstaan vele verhalen, veel toevoegingen. Maar Vader wilde geen toevoegingen aan wat er over hem werd verteld of wat hij deed. Wat hij zei, zo deed hij ook. En leefde hij een correct leven.
Fragment uit volume “Vader Arsenie Boca: getuigenis van Vader Pantelimon”, gepubliceerd Cristimpuri, 2011
