19 SEPTEMBER – DE 15DE ZONDAG 15 NA PINKSTEREN.
HET KRUIS OP JE NEMEN EN CHRISTUS VOLGEN – ZELFVERLOOCHENING
Marcus 8:34-38; 9:1
Er zit in ons een kleine – soms grote – tegenstelling.
Er is de geest van eigenliefde, die de mens opoffert, en er is de geest van zelfopoffering ten behoeve van de liefde voor de medemens.
Allebei willen ze ons in leven houden, maar met het verschil dat de geest van de eigenliefde ons in dit aardse leven – dat meestal te verdorven en vol zonde is – wil houden; terwijl de geest van zelfopoffering ernaar streeft om voor ons een eeuwig en volmaakt leven te verwerven. Er is een kleine vete binnen ons gaande: tussen vergankelijkheid en eeuwigheid, tussen heiligheid en zonde, tussen God en de duivel.
Er zijn binnen ons twee vormen van bewustzijn, die elk heerschappij over de ander proberen te verkrijgen, te weten het ‘egobewustzijn’ en het ‘religieus bewustzijn’. Het ene bewustzijn zegt dat je alles bent, dat je doet wat je maar wilt en dat jij je aan niemand vasthoudt, en het andere bewustzijn zegt dat je je aan God vasthoudt. Deze vete beantwoordt God als volgt: “Laat wie achter Mij wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.”
Je kunt God niet volgen door jezelf te volgen. Je moet kiezen tussen jezelf en God. Door zo’n keuze te maken verliest men zichzelf, maar het is precies in dit verlies waar men verlossing door God wint. Deze keuze van het ‘als je wilt’ is het geschenk der vrijheid waarmee God de mens eert. De eerste die dit nieuws verkondigde, en die de mens bewust maakte van diens vrijheid, was het christendom. Vrijheid is een uitzonderlijk groot geschenk, maar voor zij die enkel zichzelf liefhebben is ze een even groot gevaar. De zelfliefhebber nijgt zijn vrijheid naar wandaden, waar hij een slaaf van wordt, en aldus verwordt hij van mens tot onmens.
Maar enkel door opoffering kan vrijheid haar verlossingswaarde verwerven. En de de opoffering van die eigenliefde is de doorlaatpost daarvoor. Alleen hij die alles – en in de eerste plaats zichzelf – verloochent zal vrij zijn. Jezus’ discipelen zijn vrije mensen.
Deze vrijheid gaat uit van de soberheid van het leven.
In het koninkrijk van de religie is de vrijheid niet een abstract begrip zoals we dat over het algemeen kennen. Hier slaat de vrijheid op de samenstelling waaruit de spiritueel geworden mens bestaat. Zo iemand, zelfs als hij zou zwijgen, belijdt tegenover de mensen Degene die hem heeft bevrijd: Jezus.
Dit is wat Jezus nastreeft wanneer Hij ons oproept om Zijn discipelen te zijn. Wij beginnen vanuit de vrijheid!
Fragmenten uit: Vader Arsenie Boca - "Levende woorden", Uitgeverij Charisma, Deva, 2006, pp. 337-338.
8:34 En toen Hij de menigte met Zijn discipelen bij Zich geroepen had, zei Hij tegen hen: Laat wie achter Mij wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.
8:35 Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden.
8:36 Want wat zal het een mens baten als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt?
8:37 Of wat zal een mens geven als losprijs voor zijn ziel?
8:38 Want wie zich voor Mij en Mijn woorden geschaamd zal hebben in dit overspelig en zondig geslacht, voor hem zal de Zoon des mensen Zich ook schamen wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid van Zijn Vader, met de heilige engelen.
9:1 En Hij zei tegen hen: Voorwaar, Ik zeg u dat er sommigen zijn van hen die hier staan, die de dood niet zullen proeven voordat zij gezien zullen hebben dat het Koninkrijk van God met kracht gekomen is.
