17 MEI 2020 – ZONDAG VAN DE SAMARITAANSE VROUW
Johannes 4:5-42
Oftewel een zendingsreis van Jezus.
Een reis, die de Joden opnieuw van streek maakte omdat Jezus hun uit vooroordelen geboren voorschrift om Samaria te mijden, niet naleefde.
Jezus, de barmhartige Samaritaan, maakte deze verboden reis wel. Bovendien, toen Hij het grondgebied van de Samaritanen binnentrad, stopte Hij bij Sichar, bij de fontein van Jacob, en had Hij een gesprek met een vrouw – een losbandige bovendien. Hij vroeg haar zelfs om Hem water te drinken te geven.
Stel je eens voor hoe de schriftgeleerden en Farizeeën van woede zouden hebben gebeefd als ze hadden gezien hoe Jezus hun voorschriften met voeten trad. Zelfs de discipelen die Hij naar Sichar had gestuurd om brood te kopen waren verbluft toen ze zagen dat hun leraar “met een vrouw sprak”.
Laat ons ophouden met deze inventarisatie van de menselijke worstelingen van de geest. Dit is de schaduw waar het licht nog duidelijker tegen zal afsteken. De mens heeft de schaduw, Jezus heeft het licht. [...]
Onze Samaritaanse vrouw, hoe vol van zonden zij ook is, is een bewijs van hoeveel God in de mens gelooft.
Jezus vertrouwt allerlei openbaringen toe aan deze door de samenleving verstoten vrouw.
Zo werkt de pedagogie van God: Hij laat je zien dat Hij je kent – en dat Hij je zelfs beter kent dan jij jezelf, zodat Hij je naar een spiritueel niveau kan tillen waar zich openbaringen voordoen, een staat van extase – maar steeds in een bewustzijnstoestand waar ook jij God kent.
Aldus maakte de Samaritaanse vrouw kennis met God. Deze uitzonderlijke vreugde deed haar haar eigen zonden vergeten, het water vergeten dat ze totaal niet kon bevatten, en deed haar vergeten dat ze naar de vesting moest terugkeren. [...]
De Samaritaanse vrouw kreeg een openbaring die ook Plato verbaasd zou hebben. Alle hoop van Israël werd aangewakkerd in het wezen van de Samaritaanse vrouw, en vervolgens vertelt ze Jezus over haar geloof in de komst van de Messias “die ons alles zal vertellen”. Jezus verwijderde ook deze laatste sluier van haar ziel door haar zonder omhaal te zeggen: "Ik ben het, Die met u spreek" (Johannes 4:26). [...]
Niemand blijft onaangeroerd door deze vreugde van de openbaring die God je brengt: ze vormt je om tot een missionaris. Je laat je hele hebben en houden achter, zoals Peter dat deed: de boot, de vissen, de vrouw en het huis; evenzo liet de Samaritaanse vrouw de emmer achter bij de fontein, – niet beseffend dat ze ook Jezus achterliet, maar Die ze nu in haar hart droeg: een fakkel van licht in de stad Samaria. In een dergelijke spirituele transformatie ontwaakte Samaria. De Geest in Jezus verheugde zich om dit ontwaken in Samaria. [...]
Fragment uit: Vader Arsenie Boca - "Levende woorden", Uitgeverij Charisma, Deva, 2006, pp. 314-316.
