12 APRIL 2020 - INTOCHT DES HEREN IN JERUZALEM – PALMZONDAG
(Johannes 12:1-18)
Het nieuws over de opwekking van Lazarus was tot heel Judea doorgedrongen, en alle pelgrims die naar Jeruzalem en omgeving gekomen waren voor het feest van de Joden, Pascha, hadden ervan vernomen. Zij wilden allemaal Jezus en Lazarus zien.
Dus toen alle eenvoudige mensen Jezus prezen waren de schriftgeleerden en Farizeeën vervuld met gif en wilden zij Jezus en Lazarus doden.
De eenvoudigen en zuiveren van hart besloten Hem een ander soort onthaal te geven dan zij gewoonlijk deden. Jezus koesterde hun liefde. Hij leende een ezelsveulen, daar Hij arm was.
Dit is de triomfantelijke intocht in Jeruzalem.
Deze hele menigte, de volkeren, ervoeren een vreugde als nooit tevoren. Enkel de Farizeeën verheugden zich niet, en de vreugde van al deze mensen vergiftigde hun hart nog meer.
Ook Jezus verheugde zich niet, maar hij koesterde de vreugde die hij zag.
Hier zien we het indrukwekkende gegeven waar enkel kinderen, blinden, kreupelen en Zijn discipelen Jezus met geloof en liefde in de tempel ontvingen.
Toen de Joden de kinderen hoorden, werden ze weer boos.
“Zeg tegen ze dat ze hun mond moeten houden!”
“– Heeft u niet in de Profeten gelezen: ‘Uit de mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid’?”. Dit gezegd hebbende verliet Jezus Jeruzalem.
Met ingang van deze dag begon het Lijden van de Heer.
Te midden van al het wijdverspreide enthousiasme zweeg Jezus, als hij al niet huilde. Dit volk, dat Hem onthaalde met de toejuichingen die een keizer betaamden, zou drie dagen later kosteloos door de Farizeeën gekocht worden om tot Pilatus te roepen: “Kruisig Hem!!!”
Het volk, laf en bang, begrijpt de prijs van liefde niet en levert haar over aan de kruisiging.
De binnenkomst van Jezus in onze ziel moet niet zijn zoals de intocht in Jeruzalem. De tempel van ons geweten mag geen rovershol zijn, want dan zullen we zeker in het hof van Pilatus roepen: “Kruisig Hem!!! Laat ons Barabbas los!”
Daarom hebben wij óns Jeruzalem en de Tempel in Jeruzalem – ons geweten – gereinigd. Zo kunnen we weer kinderen worden; de enigen die Jezus in de Tempel onthaald hebben.
De kindertijd: onze enige leeftijd die Jezus ontvangt. Dus, mijn kinderen, die vandaag Jezus in heilige communie ontvangen, jullie blijven in mijn liefde, die de liefde van Jezus is.
Fragment uit: Vader Arsenie Boca - "Levende woorden", Uitgeverij Charisma, Deva, 2006, pp. 77-78.
